بسمه تعالی
و لا تعقد عقدا لا تجوز فیه العلل: پیمانی نبند که در آن اما و اگر وجود داشته باشد.
(امیرالمومنین علی (ع)، نامه ۵۳ نهج‌البلاغه خطاب به مالک اشتر)
افق پیش روی مذاکرات گرچه تا چندی قبل خاکستری به نظر می‌آمد و اعضای تیم محترم مذاکره‌کننده این افق خاکستری را نشان از یک توافق مطلوب می‌دانستند، اما کم کم ابرها کنار رفت و فضا روشن‌تر شد.
حال که چند ماهی است از توافق لوزان یا به قول برخی «بیانیه لوزان» می‌گذرد، شاهد مسائلی هستیم که اگر لحظه‌ای کبک وجودمان را بیدار کنیم، یک مقدار سرمان را از زیر برف در بیاوریم و یا اگر کور شده‌ایم چند لحظه‌ای شامه خود را تقویت کنیم، خوب می‌فهمیم که بوی اقداماتی ناآگاهانه و شاید هم مغرضانه به مشام می‌رسد.
در سایه روشن این چند وقتی که از لوزان گذشت، اتفاقاتی عجیب و غریب رخ داد. در واقع جمهوری اسلامی که تجربه تلخ پذیرش پروتکل الحاقی آن هم به صورت داوطلبانه را دارد؛ مجددا خود را در برابر این معاهده دید. معاهده‌ای که در زمان پذیرش با این عنوان تحمیل شد که دشمنان، فعالیت‌های هستهای جمهوری اسلامی را صلح آمیز تلقی کنند؛ اما نتیجه معکوس داد و ایران محور شرارت نامیده شد.
در چند روز گذشته در صحن مجلس شورای اسلامی، مطالبی جالب توجه ارائه شد و زوایای جدیدی از مذاکرات، که ظاهرا در گرد و خاک شادی برخی مسئولین زیر پا مانده بود و کسی به آنها توجهی نمی‌کرد، نمایان شد.
جناب ظریف و عراقچی فرمودند: «لغو تحریم را نداریم، بلکه تعلیق تحریم‌ها را خواهیم داشت.» با وجود چنین موردی و ضعف و کاستی‌های خطرناک و عدم تحقق اهداف و ... به این سوال افکار عمومی پاسخ داده نشد:
پس آقای ظریف! برای چه مذاکره می‌کنید؟!
پاسخ به این سوال به راحتی می‌تواند ماهیت نقد منتقدان را آشکار و قابل هضم کند. در مجموع باید پذیرفت که به رغم صحت انتقادات هستهای، هنوز معلوم نشده چرا دولت تمام قد از اقداماتی با مختصات غیرقابل قبول حمایت می‌کند.
جناب ظریف فرمودند که: «رویکرد همه نظام، پیروی از دستورات رهبر معظم انقلاب است. البته موضوع مصاحبه با دانشمندان هستهای، ارتباطی با اصل مذاکرات ندارد. حدود ده سال است که کشور اقداماتی برای حل این بهانه‌ها انجام داده است. در دولت سابق هم مصاحبه‌هایی از سوی بازرسان آژانس انجام شده است، اما هیچ ابهامی پیدا نشد که این موضوع نشانه بهانه جویی غربی‌هاست.»
این درحالی است که دفتر رییس جمهوری دولت نهم و دهم و بعد از آن فریدون عباسی، رییس سابق سازمان انرژی هستهای کشورمان، طی اظهاراتی هرگونه مصاحبه یا بازجویی به اسم مصاحبه با دانشمندان هستهای کشورمان را تکذیب کرده‌اند.
اما در پاسخ جناب ظریف می‌گوییم؛ خط قرمز، خط قرمز است. عبور از آن به هر نحو و توسط هر کس ممنوع است. چگونه است که جناب عراقچی در مجلس فرمودند: «در شرایطی ممکن است خطوط قرمز عوض شوند که بر اساس ابلاغ، کارها جلو می‌رود و به هیچ وجه به خود اجازه نمی‌دهیم خارج از چارچوب، کاری انجام دهیم.»
سوالی که در اینجا پیش می‌آید این است که این ابلاغِ چه کسی است که می‌تواند خطوط قرمز را عوض کند و شما را مجاز به شکستن حریم مذاکرات کند و شما را قادر سازد اجازه جاسوسی و استفاده از اطلاعات دانشمندان عزیز هستهای، این فرزندان ملت را به دشمنان این نظام و انقلاب بدهید.
رهبر معظم انقلاب بارها چارچوب و حیطه مذاکرات را یادآور شده اند و خطوط قرمز را اعلام کرده اند و اجازه عبور از آنها را برای هیچکس و هیچ زمانی مجاز ندانسته‌اند. این سخنان جناب عراقچی دقیقا و صراحتا بر خلاف نظرات رهبر فرزانه انقلاب است.
بازرسی‌های آژانس، تحت عنوان ،PMD»ابعاد نظامی احتمالی» صورت می‌پذیرد. دلیل حضرات عالی برای پذیرفتن آن چیست؟ چرا ایران باید به طور یکطرفه به این توافق و معاهده کذایی تن در دهد؟ مگر فراموش کرده اید که رهبر معظم انقلاب فرمودند: «هیچکس حق بازرسی ندارد.» نگفتند که مدیریت شده اشکالی ندارد جناب آقای عراقچی !!
شما فرمودید که ما پذیرفته‌ایم که از سایته‌ای نظامی بازدید صورت بگیرد که این صراحتا بر خلاف صحبت‌های رهبر معظم انقلاب است و گفته ید که درباره مصاحبه با دانشمندان هسته ای هنوز جوابی نداده ایم. جواب شما روشن است از خواب غفلت بیدار شوید !
اگر خود را منتسب به رهبری می‌نمایید و رویکرد همه نظام را پیروی از دستورات ایشان می‌دانید، معنای این همه تناقض و تفاوت آرا با رهبری چیست و چرا دائما با وجود عملکرد خلاف نظرات رهبری، سخنان و نظرات ایشان لغلغه زبان شماست؟
چرا این مذاکرات که پیراهن عثمان کرده اید با تحقیر ایران و تضعیف قدرت جمهوری اسلامی باید همراه شود؟
ما دانشجویان، به عنوان چشمان باز انقلاب و امام امت و امید جامعه اسلامی، همواره و در هر شرایطی پشتیبان نظام و انقلاب خواهیم بود و اجازه نمی‌دهیم دستورات و بیانات مقام معظم رهبری (مدظله) روی زمین بماند.
وَ امضِ عَلی بَصیرَتِک وَ شَمَّرَ لِحَربِ مَن حارَبَک (امام علی (ع) بحار الانوار، جلد ۳۳، صفحه ۵۹۴)
باسلام وعرض خسته نباشید.فوق العاده بود