بسمه تعالی
ملت شریف ایران
ضمن تبریک فرارسیدن عید سعید فطر و آرزوی قبولی طاعات و عباداتتان ، فرزندان شما در اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان در این برهه حساس و تاریخی بر خود واجب می دانند نسبت به مسئله ای که ۱۲ سال از زندگی شان خوشحالی ها و ناراحتی های زیادی را برایشان به وجود آورده مطالبی را جهت ثبت در تاریخ خدمتتان عرض نمایند.
شاید این بیانیه با آنکه عده ای نمی خواهند بشنوند حداقل گواهی برای این اتحادیه باشد که آیندگان نگویند در فضای غبارآلود جهانی که مستکبران و ثروتمندان و زورگویان بین المللی از همه طرف بر ایران تاختند و تحریمش نمودند و بهترین فرزندانش شهدای هسته ای را نه به جرم تولید سلاح های کودک کش، بلکه به جرم بالا بردن مرتبه علمی کشورشان و دستیابی به پیچیده ترین علوم قرون ۲۰ و ۲۱ میلادی فقط به دلیل اینکه ایرانی حق دستیابی به این علوم را ندارد کشتند و فرزندانشان را یتیم نمودند اینان سکوت کردند و عزت را قربانی مصلحت نمودند
از قدیم معلمان ما به ما یاد داده اند بر خلاف قدرت های تازه به دوران رسیده غربی، ما ۳۰۰۰ سال تمدن ایرانی و اسلامی و تاریخی پر فراز و نشیب در جنوب غرب آسیا داشته ایم که اگر آن را نخوانیم و مرور نکنیم یادمان می رود روزی چه جنایتکارانی از آشور و سلوکی و مقدونی و مغول و عثمانی و پرتغالی و بریتانیایی و روس و آمریکایی بر خاک پاک این مملکت قدم نحسشان را گذاشته اند و چه بی ناموسی ها و غارت ها و ذلت ها را بر ما روا داشته اند و اساتید ما در دانشگاه ها به درستی این جمله را به ما تدریس نموده اند که(آنانیکه تاریخ را به یاد نمی آورند محکومند که تاریخ را تکرار کنند) و ما نیز چون شاگردان خوب مکتب خانه ایران چندین برگ از تاریخ را دوباره یادآوری می نماییم
حدود ۱۰۰ سال پیش در سال ۱۹۱۹ میلادی یا همان۱۲۹۹هجری شمسی بعد از فروکش جنگ جهانی اول و کودتا اکتبر شوری و متلاشی شدن روس و روی کار آمدن حکومت سرخ شوروی، انگلیسی ها قراردادی را با کشورمان ایران امضا نمودند قرار دادی که در مقدمه آن از دوستی و مودت و روابط خوب بین دو کشور سخن به میان آمده و در بند اول با قاطعیت از احترام به استقلال ایران دم زده و در بند دوم از فرستادن متخصصان و مستشارانی که برای آبادانی این مملکت نیاز است سخن گفته و در بند سوم از کمک برای ایجاد قوه متحدالشکل برای ایجاد نظم در داخل و سرحدات سخن به میان آوردند و در بند چهارم از کمک استقراضی نقدی به ایران جهت آبادانی کشور و حل مشکل مالی دولت در بهبود اوضاع با خوشرویی تعهد دادند و در بند پنجم برای نجات ایران قحطی زده قول همکاری در جهت ایجاد راه آهن و ترقی سیستم حمل و نقل را داده و درنهایت در بند ششم در جهت تسریع واردات و صادرات ایران و گمرک کمک به ایران نمایند و به راستی با خواندن این قرارداد از دید هر انسانی چقدر انگلستان با ادب و جنتلمن و نوع دوست بود که سعی داشت گذشته را جبران نماید و مشکلات ما را حل کند
و براستی چه و چگونه می شود که این قرارداد کادوپیچ شده رنگین به اجرا درنمی آید و دستکش مخملین انگلیس توسط مردم رسوا می شود و نمایندگان مجلس وقت از نیت مستتر در توافقنامه ۱۹۱۹ آگاه میشوند که واقعیت قضیه آن است که انگلیسی ها می خواهند با این قبیل حمایت ها مانند دیگر بلاد و سرزمین ها که بعد از جنگ جهانی اول نیاز به پیشرفت داشتند استقلال ایران را از بین ببرند و ایران را تحت الحمایه نمایند و دست چدنی انگلیس در پیشگاه ملت از آستین بیرون می آید و ۸ ماه بعد از عدم اجرا آن توافق در ۳ اسفند ۱۲۹۹ کودتا انگلیسی رضا شاه رخ می دهد وسید ضیا انگلیسی دوست بر سر کار می آید و مردم از نیت شوم غربیان دوباره آگاه می شوند که برای روس و انگلیس و آمریکا و فرانسه فرقی نمی کند احمد شاه حاکم باشد یا سید ضیا تنها فرق آن است که آنان ملت ها را به ذلت بکشانند و منابع و سرمایه هایشان چه مادی و چه معنوی چه کالایی و چه مغز های دانشمندانشان را به غارت ببرند و آنان را سالها عقب تر از خود نگه دارند
و اما امروز یعنی ۳۰ تیر ماه ۱۳۹۴ بعد از ۱۲ سال از مطرح شدن پرونده ایران به عنوان تهدید برای صلح جهانی و آرامش بشری و کشمکش بین دول غربی در ابتدا انگلیس و فرانسه و آلمان و بعد از آن شورا امنیت و ۵+۱ و اتحادیه اروپا و رایزنی ها و گفت و گوهای دو جانبه و چند جانبه از سوی دبیران شورای عالی امنیت ملی وقت یعنی آقایان روحانی و لاریجانی و جلیلی و وزیر امور خارجه کنونی یعنی آقای دکتر ظریف و قرائت بیانیه ها و توافقات مختلف در این ۱۲ سال آن چیزی که در نهایت به آن رسیده و به دست آورده ایم پذیرش داشتن حق مسلم مان فناوری هسته ای است، فناوری که نه تنها در حوزه تولید و فروش انرژی و جایگزینی آن در قرن اخیر به جای نفت و گاز بلکه در حوزه پزشکی و درمان بیماری ها و کشاورزی و دامپروری و تولید آب شیرین و صد ها زمینه دیگر کاربرد دارد را شاهد بوده ایم
ولی آیا تنها ما به دنبال پذیرش فناوری مان در طول این ۱۲ سال بودیم اگر اینطوری باشد بسیاری از کشورهای غربی و شرقی ۳۶ سال است که نظام جدید ما جمهوری اسلامی ایران را قبول کرده اند و مطمئنا نه تنها دشمنی شان با این پذیرش کم نشده است بلکه هر سال به بهانه ای درصدد دشمنی و ضربه زدن به ما قدم برداشته اند پس باید یاد آوری نماییم پذیرش فناوری هسته ای حتی با این ۳٫۶ درصد غنی سازی که در گذشته به ۲۰ درصد آن دست پیدا نموده بودیم مشکل را حل نمی نماید
به گواه تاریخ قراردادهایی که اینان با هر کشوری بسته اند حتی اگر ظاهری زیبا و فریبنده داشته باشد در نهایت به دنبال زانو درآوردن کشورهای دیگرند و آخرین نمونه زورگویی شان را نیز در قطعنامه اخیر شورا امنیت شاهد هستیم، قطعنامه ای که برای اولین کشورهای حق وتو دار از حق وتو ظالمانه شان بعد از جنگ جهانی دوم گذشته اند و قرار گذاشته اند که اگر یکی از طرف های این قطعنامه جدید شورا امنیت بر ضد برنامه هسته ای ایران شکایتی به میان آورد و در شکایت خود قانع نشود تحریم ها دوباره برگردد و کشوری نتواند جلو بازگشت تحریم ها را بگیرد یعنی زین پس ما فقط باید نگرانی ها و شکایات ایشان را در قبال صنعت هسته ای و بعضا نظامی رفع نماییم که خدای ناکرده یکی از این کشورهای به ظاهر محترم از دست ما ناراحت نشود و ما را متهم نکند
ملت شریف ایران شما از نسل آنانی هستید که با تیزبینی نگذاشتند قرارداد ۱۹۱۹ بر فرزندان این ملت با تمام زیبایی های ظاهری اش تحمیل شود تحریم های ناجوانمردانه غرب در قبال ما مشکل اصلی ما نیست، مشکل اصلی ما و اقتصاد ما و صنعت ما و سیستم اداری ما درون خود مرزهایمان است، آنجایی که هر روز خبر فلان دزدی یا اختلاس کوچک و بزرگ را می شنویم، آنجایی که صدها پروژه نیمه تمام هر روز جلو چشمانمان رژه می روند، آنجایی که سیستم اداری تنبل ما کار مردم را به کندی راه می اندازد، آنجایی که مصرف گرایی و چشم و هم چشمی در خرید کالای مارک دار خارجی تولیدکننده داخلی را زمین گیر می کند و کارگرش را اخراج، آنجایی که گردشکری ترکیه و دبی و سواحل جنوب شرقی آسیا را عده ای با سرمایه ایرانی رونق می دهند و بسیاری از مناطق گردشی ایران مشکل سرمایه گزاری داخلی دارند، آنجایی که بانک ها به جای کمک و حل مشکل تولید وارد بازار دلالی و خرید و فروش و امور خدماتی میشوند و ده ها مشکل دیگر
پس در این برهه ازمردم شریف ایران و مجلس شورای اسلامی و شورای امنیت ملی خواهشمندیم در هنگام تایید قراردادهای رنگین چون اجداد ۱۰۰ سال پیششان چون شهید مدرس چشمانشان را خوب باز نمایند و درست تحرکات دیگران که مطمئنا دوست ما نیستند را زیر نظر بگیرند و در صورت وجود نیرنگ، دسیسه هایشان را خنثی نمایند که برای ما ننگ است که وزیر امور خارجه یا یکی از مسئولین مان را چون متهمی به سازمان ملل بکشانند و از کشورمان بازپرسی نمایند وعزت ۳۰۰۰ ساله ایرانی را زیر پای نحسشان لگد مال کنند و آیندگان بنویسند اجداد ما در سال ۱۳۹۴ تن به هر چیزی دادند که عده ای از شمال شهر تهران با بنز و ماشین های مدل بالا در خیابان ها خوشحالی کنند که انرژی هسته ای را دادیم و …. به دست آوردیم
اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان
۳۰تیر ماه ۱۳۹۴
