بدون فاصله، بی ریا
دوستان دست اندرکار نشریه تصمیم داشتند در نخستین سر مقاله خود از لحنی رسمی استفاده شود اما نه!
مگر قرار نیست نشریه ای چاپ کنیم برای دانشجویان؛ از ورودی ها گرفته تا سال آخری ها! از کم سوادها گرفته تا با سوادها! از دلواپسها گرفته تا دلاورها! از مشروطها گرفته تا شاگرد اولها! از دهه 60یها گرفته تا دهه 70یها....!  پس دیگر چه نیازی ست به رسمی نویسی و رسمی گویی، خسته شدیم بس که رسمی نوشتیم و دراین رسمی نویسیها سادگی را از دست دادیم، رسمی شدیم و دوستیها و محبتمان کمرنگ شد. رسمی زندگی کردیم و گاهی هم خود را فراموش کردیم، با خود گفتیم اگر برای حذف فاصله ها آمده ایم؛ پس چه نیازیست به رسمیت؟ باید با دانشجویان بی ریا بود...!!
اول: سلام
سلام بر دانشجویان، آنانی که امید ملت اند ، آنانیکه مطالبه گری و حق طلبی و آرمان گرایی را فدای زر و زور و تزویر نمی کنند و با حرّیت و آزادگی، حرف حق خود را مطالبه می کنند.
دوم :ما
ما، یعنی جمعی از فرزندان همین آب و خاک که از گوشه نشینی خسته ایم! خسته ایم از اینکه فقط نظاره گر دردهای مردم و مشکلات و کمبودهای دانشگاه و اطرافمان باشیم و با هم عهد بسته ایم تا زمانی که دهانمان را ندوخته اند و قلممان را نشکسته اند و پرچممان را نیانداخته اند؛ با روحیهء دانشجویی، به خط زده و سکوتِ مرگبار را بشکنیم و با امیدبخشی و مطالبه-گری، قدمی در راه اشاعه ارزش ها و آرمان هایی که به آن معتقدیم برداریم
سوم: شما
شما، یعنی هم شاگردی! یعنی هم اتاقی ما! هم خوابگاهی ما! هم کلاسی ما! هم-دانشگاهی ما! و رفیق ما که در محیط دانشجویی زندگی می کنید و بر ما منت می گذارید و هر دو هفته یکبار برای چند دقیقه، مارا تحمل کرده و مطالب خودتان را می خوانید و اگر به نظرتان مطالب نشریه مفید بود با معرفی این نشریه به دیگران از ما حمایت، و اگر نقد و اعتراضی هست به ما منعکس می-نمایید
چهارم: مسئولین
مسئولین، یعنی همین استاد دانشگاه که میزی و مقامی دارد و قرار است برای ما و شما و مردم کاری کند. مسئولین یعنی همین آشنایی که از بیت المال حقوق دریافت می کند و قرار است مقداری تقوا و صبر پیشه کند و نقدهای سازنده را بشنود و به فکر رفع مشکلات مردم و جامعه باشد
پنجم: همه
همه، یعنی ما و شما و مسئولین، که آنچه در توان داریم به کار بندیم و مشکلات خود، دانشگاه، شهر، استان و کشورمان را ابتدا بشناسیم و یادمان نرود که خداوند سرنوشت هیچ قومی و «ملّتی» را تغییر نمی دهد مگر آنکه آنها خود تغییر دهند.
پس آمدیم تا فاصله ای بینمان نباشد و باور داریم که ما با کمک شما می-توانیم.